Drukarka laserowa to rodzaj drukarki wykorzystującej w procesie drukowania światło lasera lub diod LED. Drukarki te charakteryzują się bardzo wysoką jakością i szybkością wydruku oraz tańszymi kosztami eksploatacji. Tego typu drukarki dzielimy na monochromatyczne, wykorzystujące wyłącznie jeden, czarny toner, i kolorowe używające przeważnie czterech tonerów w gamie kolorów CMYK Cyan, Magenta, Yellow, Black.
Tonery MaxKolor dostępne dla obu rodzajów drukarek są elementem podlegającym regularnej wymianie w wyniku zużycia. Do niektórych drukarek dostępne są także tańsze tonery- zamienniki w MaxKolor. Oprócz tonera wymianie podlega również bęben. Cały ten zespół drukujący nazywamy wtedy kartridżem. Natomiast w bardziej skomplikowanych modelach drukarek toner jest wymieniany niezależnie od bębna. Dla użytkownika jest to mniej korzystna opcja, kupując sam tonerpłaci mniej, ale cena bębna jest znacznie wyższa niż tonera. Drukarki z wymienialnym samym kompatybilnym tonerem z bębnem połączonym są tańsze w zakupie, a sam kartridż jest zazwyczaj w cenie samego toneru..
Drukarki laserowe składają się między innymi z co najmniej jednego podajnika papieru, bębna światłoczułego, zespołu elektrod (ładujących i rozładowujących bęben), lasera, wałka magnetycznego, układu optycznego (lustra, soczewek), systemu transportującego kartki papieru (nośnik), pojemnika z tonerem, listwy czyszczącej oraz zespołu utrwalającego wydruk.
Pierwszym etapem powstania wydruku jest przesłanie do drukarki sygnału- zadania wydruku z komputera lub innego urządzenia zdolnego do generowania wydruków. Zestaw danych trafia do interpretera języka opisu strony zainstalowanego w oprogramowaniu wewnętrznym urządzenia. Interpreter przygotowuje bitmapowy obraz wydruku. Obraz ten jest odwzorowany za pomocą lasera na bębnie światłoczułym drukarki. Bęben jest centralnym elementem kartridża laserowego. Zanim laser zacznie oddziaływać na bęben, powierzchnia bębna musi być najpierw naładowana za pomocą elektrody ładującej. Znajduje się ona zazwyczaj poza kartridżem. W zależności od producenta drukarki bęben może być naładowany ujemnie lub dodatnio. Najczęściej stosuje się ładowanie bębna dodatnio, ze względu na ograniczenie emisji ozonu. Laser naświetla punktowo powierzchnię światłoczułą bębna, powodując zmianę ładunku. Wyróżniamy dwa różne podejścia do naświetlania. W drukarkach typu write-black miejsca naświetlone odpowiadają punktom, które maja być zadrukowane, metoda ta zapewnia uzyskanie głębszej czerni. Natomiast w drukarkach write- white miejsca naświetlone odpowiadają punktom, które nie będą zadrukowane . Technika ta zapewnia dokładniejszy druk detali. Laser nie oddziałuje na bęben bezpośrednio. Wiązka lasera trafia jeszcze na bardzo szybko obracające się lustro wielokątne a jego odbity promień przechodzi przez złożony zespół soczewek. Promień ten odpowiada pojedynczemu pikselowi obrazu bitmapowego powstałego w wyniku przetworzenia zadania wydruku. Tak powstaje utajniony, niewidoczny obraz fragmentu wydruku na bębnie, jest on w formie elektrostatycznej. Następnym ważnym elementem biorącym udział w powstaniu wydruku jest wałek magnetyczny. Przejmuje on toner (proszek) ze zbiornika, oraz nadaje mu odpowiedni ładunek elektrostatyczny. Na styku pomiędzy zbiornikiem toneru a wałkiem magnetycznym znajduje się listwa podająca, która równomiernie rozprowadza odpowiednia ilość toneru. Toner jest mieszaniną cząstek transportujących ładunki elektrostatyczne i cząstek czerniących papier. Jest on przenoszony z magnetycznego wałka na obracający się bęben w miejscach naświetlonych lub nienaświetlonych. Powstały fragment obrazu na bębnie jest przenoszony na papier w drodze elektryzowania ładunkiem przeciwnego znaku elektrodą rozładowującą umieszczoną pod papierem. W tym momencie toner nie jest jeszcze związany z nośnikiem. Jest on nietrwały i przyciągnięty do papieru tylko elektrostatycznie. Bęben zostaje rozładowany i dalej obracając się wchodzi w kontakt z listwą czyszczącą, która usuwa z jego powierzchni pozostałe resztki toneru. Po oczyszczeniu bęben dochodzi do elektrody ładującej i cykl pracy zaczyna się od początku. Cykl ten jest powtarzany odpowiednią ilość razy, aż cały obszar strony zostanie wypełniony zgodnie ze zleconym zadaniem wydruku. Wyróżniamy tu cztery rodzaje drukarek różniących się technologią przebiegu:
– drukarki jednoprzebiegowe, w których następuje bezpośrednia transmisja obrazu z bębnów na nośnik, w czasie jednego przejścia papieru przez maszynę.
-drukarki jednoprzebiegowe z pasem transferowym, w których transmisja obrazu przebiega na pośredni pas transferowy i dopiero z niego przenoszony na papier, w czasie jednego przejścia papieru przez maszynę.
-drukarki czteroprzebiegowe- obraz powstaje bezpośrednio na papierze w procesie czterokrotnego przebiegu pod bębnem dla nałożenia każdego z czterech kolorów.
– drukarki czteroprzebiegowe z pasem transferowym, w których obraz nakładany jest czterech przebiegach na pośredni pas transferowy i dopiero z niego przenoszony na nośnik.
Mając już gotowy obraz na papierze, kartka z drobinkami tonera transportowana jest do zespołu utrwalania, zwanego fuserem. Tam przechodzi pomiędzy rozgrzanymi wałkami i następuje utrwalenie toneru na papierze. Następnie kartka z wydrukiem zostaje przetransportowana do miejsca, w którym możemy odebrać wydruk.
Przedstawiana powyżej zasada działania drukarki laserowej monochromatycznej jest bardzo zbliżona do procesu drukowania przez drukarki kolorowe. Wydruk kolorowego obrazu odbywa się przy pomocy czterech tonerów MaxKolor. Jeśli kolorowa drukarka posiada cztery bębny światłoczułe, po jednym dla każdego koloru tonera, wydruk powstaje podczas jednego przebiegu papieru osobno dla każdego bębna. Natomiast drukarki kolorowe posiadające jeden bęben światłoczuły muszą przetransportować papier czterokrotnie pod bębnem dla nałożenia każdego koloru z osobna. Jest to powolniejszy proces wydruku, a bębny ulegają szybszemu zużyciu niż u drukarek jednoprzebiegowych.